Путин го надмудри Ердоган! Сите тајни на турскиот гасовод кон Европа: Токму кога Ердоган сакаше да го парафира влезот на Шведска и Финска – Русите го затворија гасоводот

Турција се смета за една од клучните алтернативи на Русија, како извозник на природен гас во Европа, пишува Handelsblat. Турските политичари и претприемачи со години сонуваат да ја претворат земјата во „европски гасен центар“.

Сепак, ова може да биде попречено од различни ризици, од недостиг на финансии, до територијални спорови со Грција и улогата на земјата во украинската криза. Покрај тоа, позицијата на Турција како снабдувач со гас е прилично нестабилна – таа самата во голема мера зависи од Русија и Иран.

Кој ќе ја спаси Германија од студената зима? Откако стана јасно дека Норвешка не може да го зголеми производството на гас на долг рок и дека Кипар нема да може да започне со развој на морските полиња во блиска иднина, германската влада не успеа да најде подолготрајни алтернативи.

Една од нив е Турција, која не произведува сопствен природен гас, туку го увезува во големи количини од други земји. Кога станува збор за идните испораки на гас во Европа, Турција се смета за еден од клучните извозници. Проширувањето на Јужниот гасен коридор и користењето на Турција како стратешки енергетски центар, со пристап до гасните полиња во Каспиското Море и Источниот Медитеран, може да биде вистинска алтернатива.

Но, дотогаш, забележува весникот, треба да се одговори на некои тешки прашања. Еден од нив е: „Можете ли да му верувате на турскиот претседател?“ За Италија и балканските земји Турција навистина би можела да биде алтернатива. Поголемиот дел од инфраструктурата веќе постои, има дури и неискористен гасовод меѓу Бугарија и Турција. Сепак, постојат неколку пречки, како и ризикот од запаѓање во нова зависност, која никој во Европа не ја посакува.

Според официјалните податоци Турција минатата година увезла вкупно 47 милијарди кубни метри гас. Од нив, 26,6 милијарди кубни метри дојдоа од руски Газпром, што одговара на околу 45 отсто од вкупно потрошениот гас во Турција. Уште 16% од потребите се задоволуваат со набавки од Иран. Заедно, ова се речиси две третини од увозот на Турција. Во исто време, во 2020 и 2021 година, околу половина од гасот доставен до Турција од Русија преку гасоводот „Турски поток“ отиде понатаму во Европа.

Поради оваа причина, турските политичари и претприемачи со години сонуваат да ја претворат земјата во „европски гасен центар“. Владата веќе работи на тоа – инвестира милијарди долари, и води надворешна политика фокусирана на добри односи со соседните земји.

Истовремено, Турција би можела да транспортира природен гас во Европа од различни земји на Блискиот Исток. Јужниот гасен коридор преку кој Италија добива природен гас од каспискиот регион веќе е во функција.

Техничките подготовки за увоз на гас од северен Ирак веќе се во тек, а Турција дури ја заврши изградбата на својот дел од гасоводот до границата со Ирак. Сепак, ирачката влада сè уште не дозволува Курдистан, автономен регион во земјата, да склучува свои договори со странски компании.

Израелскиот гас може да се доставува и до земјите на ЕУ преку Турција. По една деценија дипломатски расправии, Израел и Турција повторно преземаат чекори кон приближување. Според експертите, условите за извоз на израелски гас од медитеранските полиња „Левијатан“ и „Тамар“ во Турција, а оттаму во Европа, може да се создадат во рок од две до три години, на пример, преку постоечките „Транс- Анадолиски гасовод“, предвиден за проширување на пропусниот опсег.