Може да се каже дека Стаматис Мораитис заборавил да умре. На грчки воен ветеран му бил дијагностициран рак на белите дробови од 9 различни американски лекари во 1976 година.
Му дале 6 месеци живот и му препорачале да започне агресивно лекување на ракот. Тој одбил и наместо тоа се вратил во својата татковина Икарија. Тогаш се случи нешто неверојатно.
Најпрво деновите ги поминувал во кревет, додека за него се грижеле мајка му и сопругата. Неговата вера се врати. Во неделата наутро, тој се искачи на мал рид каде што има грчка православна капела каде што неговиот дедо служел како свештеник.
Кога неговите пријатели од детството откриле дека се вратил, почнале да доаѓаат секое попладне. Тие разговараа со часови по едно или две шишиња локално произведено вино. Барем ќе умрам среќен, си помисли.
Во следните месеци, тој почна да се чувствува посилен. Еден ден, чувствувајќи се амбициозно, сакаше да засади зеленчук во градината. Тој не очекуваше да живее за да ги соберат, но уживаше во сонцето, дишејќи го океанскиот воздух. Другите ќе можат да уживаат во неговиот зеленчук кога ќе умре, помисли тој.
Шест месеци дојдоа и поминаа. Мораитис не умре. Наместо тоа, берел зеленчук и, чувствувајќи се охрабрен, го исчистил семејното лозје. Тој се приспособи на рутината на островот, се буди кога сака, работеше во лозјето до пладне, подготвуваше ручек и потоа обично дремеше долго. Навечер често одеше во локалниот паб каде што играше домино до по полноќ.
Поминаа години, а неговото здравје се подобри. Тој додаде неколку соби во куќата на неговите родители за да можат неговите деца да го посетат. Во своето лозје произведувал до 1.500 литри вино годишно.
Три и пол децении подоцна, тој имаше 97 години и немаше рак. Никогаш не одел на хемотерапија, не земал лекови или барал друга терапија. Само што се пресели во Икарија.
„Кога се вратив по 25 години да ги прашам моите лекари како е тоа можно, сите беа мртви “, рече Мораитис.
Мораитис починал кога имал 102 години.