ВО СЕЛО БЛИЗУ СОЛУН НА ЦРКВА СЕУШТЕ СТОИ НАТПИС НАПИШАН НА СЛАВО МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК

По повод празникот Свети Димитриј Солунски, фотографија од влезот во црквата Свети во селото Дудулар/Дијавата во Солун. Претставен е свети Димитриј, а градежниот натпис е на словенски јазик.

Речиси во сите села околу Солун живееле Македонци кои го зборувале македонскиот јазик. Нивните села ги испразниле нивните Македонци, кои во суштина биле принудени да заминат и да се населат во Бугарија.

Според Договорот од Неиги (27 ноември 1919 година), Бугарија имала обврска да ги признае мерките наметнати од сојузничките сојузнички сили, во однос на меѓусебната доброволна имиграција на расните малцинства меѓу Грција и Бугарија. Законот 2680/1922 и поврзаните регулативи беа издадени во Грција како имплементација на Конвенцијата Неигис, ратификувана со Кралскиот декрет од 18 јуни 1922 година.

Соодветните акти беа издадени и објавени во исто време во Бугарија. Врз основа на Договорот на Нејги, приближно 50.000 Грци се преселиле од Бугарија во Грција и 90.000 главно Македонци, кои биле окарактеризирани како Бугари, со помош на грчкиот жандар, се преселиле од Македонија во Бугарија. Така, повеќето села околу Солун биле напуштени од нивните жители и во нив се населиле бегалци или од Источна Ромилија (Бугарија) или од Мала Азија.

Во селото Дудулар/Дијавата се населиле Ерменци од Мала Азија кои се грцизирале лингвистички и ја следеле грчката православна доктрина. Црквата Свети Димитриј Солунски е непобитно сведоштво за идентитетот на жителите на селото пред спроведувањето на Нејгискиот договор.