На 9 август 1946 година Бугарија официјално ја признава македонската нација, македонскиот јазик и правото на обединување на Пиринска Македонија со НР Македонија.
Демографските податоци од 1946 година во Бугарија покажуваат дека мнозинството од населението во пиринскиот дел на Македонија се декларирало како македонско.
На пописиот од 1956 година 63,7 % од жителите се декларирале како Македонци.
Со признавањето на македонската нација и јазик во пиринскиот дел од Македонија започнува период на културна автономија и афирмација на македонските национални културни и јазични вредности. Македонскиот литературен јазик и националната историја се воведени во образованието.
Речиси 32.000 ученици се опфатени со наставата на македонски јазик. Освен месниот учителски кадар биле испратени учители од НР Македонија.
Во 1947 година во Горна Џумаја ( денес Благоевград) биле отворени првата македонска книжарница и македонска читална, а нешто подоцна и обласниот Македонски народен театар.
Од печат почнале да излегуваат и весниците на македонски јазик: “Пиринско дело“. “ Нова Македонија“, “Млад борец“ и др.
Основани се и македонски литературни кружоци и културно – уметнички друштва кои ја шират македонската култура.
По донесувањето на резолуцијата на Информбирото во 1948 година, а особено по 1956 година, бугарската држава го менува својот однос кон македонското малцинство и повторно го негира постоењето на македонската нација и македонскиот јазик.
Македонското име и македонскиот јазик се забранети. Македонците биле сметани за Бугари, а македонскиот јазик за дијалкт на бугарскиот. Македонскиот јазик бил исфрлен од употреба во образовниот процес, а учителскиот кадар бил протеран од Пиринска Македонија.
ВАЖНО!!! Почитувани читатели на МКДПресс, ограничени сме поради нашите позиции! Најавете се директно на страницата www.mkdpress.eu . Споделете на вашите профили, со пријателите, во групи и на страници. На овој начин ќе ги надминеме ограничувањата, а луѓето ќе можат да стигнат до алтернативното гледиште на настаните!?