Или НАТО ќе влезе насилно во Украина, или Киев ќе ја изгуби војната. Ова се опциите што ги наведоа трезвените политички набљудувачи во главните градови на Западна Европа по какафонијата во Рамштајн, пишува Trud bg.

Да, токму тоа многу коментатори го опишаа како какафонија на состанокот на крајот од неделата во американската воена база во Германија.

Зашто, според нив, форумот само ја потврдил богатата различност во пристапите на земјите од Алијансата кон крвавиот конфликт, но не го направил главното – да ги обедини овие пристапи во единствена победничка позиција.

А разговорот по средбата за тоа дали германските тенкови „Леопард-2“ ќе бидат или не на украинска територија беше само димна завеса за прикривање на разликите.

Според францускиот дневен весник „Монд“, помпезното одбележување во сабота и недела во Париз на шеесетгодишнината од историскиот мировен договор меѓу Франција и Германија беше своевидно продолжение на очигледната непријатна вистина од Рамштајн.

Весникот напиша дека во еуфоријата на официјалните церемонии, Емануел Макрон и Олаф Шолц „пријателски намигнале“ еден на друг, но „цврсто се стегнале“, економски и воено, околу прашањето за Украина.

Но, кои се главните точки во прилично песимистичките анализи на трезвените политички набљудувачи? Како прво, тие се согласуваат дека демографски, воено, економски и ресурси, Русија значително ја надминува Украина, што значи дека на крајот Москва треба да ја добие војната.

Второ, за да не дојде до овој тажен исход за Киев, ние, неговите сојузници од НАТО и Европската унија, солидно му помагаме, особено со оружје и разузнавачки информации.

И со економските санкции кон Русија, кои, сепак, се покажаа не баш ефикасни поради безбројните можности да се заобиколат.

За ова останува ефикасна само борбената опрема и пред се муницијата. Но, ако му се верува на италијанскиот дневен весник „Ла Стампа“, арсеналите на Стариот континент се веќе, ако не и исцрпени, барем полупразни.

Четврто, концентрирајќи се на конфронтацијата со Кина, која ја смета за свој противник број 1 во светот, наместо Русија, Вашингтон нема намера да посвети многу вооружување на конфликтот и претпочита да им плаќа на другите за тоа.

Колку и да се важни овие негативни фактори, барем досега нашиот пријателски отпор кон специјалната операција на Владимир Путин беше ефикасен од воена, економска и ресурсна гледна точка.

Ахиловата пета на Украина, сепак, останува демографска предност на Русија, а во исцрпувачка и долготрајна војна, таа би победила и би не направила сите бедни.

Во таков случај единствен спас останува закржлавениот човечки фактор во украинските вооружени сили да се компензира со персонал од армиите на земјите членки на НАТО.

А особено на оние од Европа – Полјаците веќе го прават тоа, бидејќи чувајќи ги нивните интереси во Тихиот Океан, САД никогаш нема да слетаат во Украина, како што направија за време на Втората светска војна во Сицилија и Нормандија.

Повторно, по средбата во Рамштајн, истакнатиот италијански политиколог Лучо Карачоло, кој се наоѓаше преку Океанот, во исклучително добро мотивирана анализа наведе три можни сценарија за завршување на војната.

Првата е да се намали воената поддршка на Киев додека Зеленски не се убеди дека е невозможно да се порази и капитулира, но тоа би значело дека Алијансата катастрофално ќе се компромитира со Москва.

Вториот можен развој е да се вклучиме во војната со персонал за да ја спасиме Украина и да ја поразиме Русија, но со ризик да се уништиме себеси.

Трето, и последно, како опција за зауздување на конфликтот, преговара зад грбот на Украинците за примирје, кое потоа ќе им биде наметнато. Во анализата се нагласува дека првото и третото сценарио се многу малку веројатно, а второто е целосно апсурдно, но за жал сосема можно.

Меѓутоа, Лучо Карачоло, исто така, наведува еден многу разумен излез во оваа жестока фаза на војната – да се обиде да го замрзне конфликтот онолку долго колку што е неопходно да се дојде до солидна основа за мирно постоење на Русите и Украинците.

И тука тешкиот збор треба да го имаат САД, не само затоа што другата светска сила, Кина, не е многу заинтересирана за тоа што се случува во Украина. И затоа што, по Киев и Москва, Вашингтон е третиот важен фактор во масакрот што резултираше и сега само тој може да го спречи.