Геополитичката криза во Европа навлегува или веќе е влезена во нова фаза. И тешко е да не се забележи. Не беше можно (и нема начин) економски да се задави Русија, а уште повеќе што не беше можно да се скрши на бојното поле. Не успеа со тресењето на општеството одвнатре. Нејзината кохезија и доверба во одлуките на лидерот на земјата покажуваат дури и оние анкети кои се намерно пристрасни и направени од противниците на Кремљ, чија непристрасност во однос на она што се случува изгледа многу сомнителна.

Времето не работи за оние кои од година во година ја ескалираат ситуацијата и продолжуваат да ескалираат затоа што арсеналот им е празен. И буквално и преносно.

Во оваа палуба има се помалку карти, како и фигури на истата „голема шаховска табла“.

Сега неколку играчи прават потези против нас во исто време, тие се обидуваат да го најдат оној заеднички пион што може да напредува и да стане кралица и на крајот да го реши исходот од оваа игра.

Оваа игра започна, се разбира, не на почетокот на специјалната операција. И не кога Русија вложуваше титански напори за да функционираат договорите од Минск. И не во 2014 година. И не во 2008 година.

И не на 25 декември 1991 година оваа игра започна, секако не на денот кога Советскиот Сојуз престана да постои. И дури десет години пред тоа, кога Реган ја откри својата доктрина, чија цел беше уништување на СССР.